خلاصه کتاب درک و پاسخ به خودآزاری

توضیحات تکمیلی

خلاصه کتاب درک و پاسخ به خودآزاریبخشی از کتاب درک و پاسخ به خودآزاری: «تمایل رایج به «تمارض و نیاز به پزشک داشتن» خودزنی — یعنی اینکه آن را صرفاً به‌عنوان نشانه‌ای از بیماری روانی ببینیم — می‌تواند باعث شود معنای شخصی و زمینه اجتماعی این رفتار نادیده گرفته شود. بسیاری از افرادی که خودزنی می‌کنند، این کار را در واکنش به احساسات طاقت‌فرسا، تجربه‌های آسیب‌زا یا محیط‌هایی انجام می‌دهند که در آن احساس نادیده‌گرفته‌شدن یا بی‌قدرتی دارند. تقلیل دادن خودزنی به یک «اختلال» صرف، صدای فرد را خاموش می‌کند و پیچیدگی تجربه زیسته‌ی او را انکار می‌کند. برای واکنشی موثر، تنها بینش بالینی کافی نیست؛ بلکه باید با دیدی بدون قضاوت به حرف‌های فرد گوش داد و داستان زندگی‌اش را به‌طور کامل درک کرد. باید بدانیم که خودزنی همیشه به معنای تلاش برای خودکشی نیست، و نباید آن را فقط رفتاری برای جلب توجه دانست. این برداشت‌های ساده‌انگارانه می‌توانند آسیب‌زننده باشند. در واقع، خودزنی اغلب به‌عنوان راهی برای کنار آمدن با درد یا بازپس‌گیری حس کنترل انجام می‌شود. درک این کارکرد اهمیت زیادی دارد اگر بخواهیم حمایت واقعی ارائه دهیم. متخصصان باید پیش‌فرض‌های خود را به چالش بکشند، چارچوب‌های سخت‌گیرانه‌ی بالینی را زیر سوال ببرند و به عوامل اجتماعی و رابطه‌ای گسترده‌تری که بر نحوه‌ی کنار آمدن افراد با فشار روانی تاثیر می‌گذارند توجه کنند.»