بگو ای رود توفانی: نامه‌ های احسان طبری به ژاله اصفهانی

توضیحات تکمیلی

بگو ای رود توفانی: نامه‌ های احسان طبری به ژاله اصفهانیگفت‌وگویی به درازای نسل‌ها (کلامی چند از گِردآورندگانِ مجموعه) "گیاهِ مُعجزنُمونِ شعر در روحِ ژاله، دَم‌به‌دَم پُرتوان‌تر می‌رویَد و بالا می‌گراید." (از نامه ۱۴ نوامبر ۱۹۶۵ احسان طبری به ژاله اصفهانی) پرداختن به مناسبات دو انسانِ والا، احسان طبری (۱۹بهمن ۱۲۹۵ ساری- ۹ اردیبهشت ۱۳۶۸ تهران) و ژاله اصفهانی (سال۱۳۰۰ اصفهان- ۷ آذر ۱۳۸۶ لندن) که به مدّت بیش‌ از ۳۰سال (ژاله از ۱۳۲۵ و طبری از سال ۱۳۲۷) در غربت و دورازهم زیسته‌اند، دشوار است. غربت و جلای وطنی که از اولین طلیعه‌های تهاجم ارتجاع و امپریالیسم بود که تا انقلاب شکوهمند مردم ایران در سال ۱۳۵۷چون بختکی بر سراسرِ ایران سایه انداخته‌بود. حفره‌های‌تاریک بسیاری برای دریافتِ حقیقی این دوران وجود دارد. یکی از مهمّ‌ترینِ این حفره‌ها نبود آزادیِ‌عمل وگفت‌وگوی همه‌جانبه در حوزه اندیشه و عمل است