سلطان قاف: سوندرون، رساله ای سمبولیک و عرفانی

توضیحات تکمیلی

سلطان قاف: سوندرون، رساله ای سمبولیک و عرفانیمجدر نیایش: ستایش و نیرنگهای خود را بسوی که تقدیم کنیم؟ کیست آن ذات یکتا و جاودان، که ماه و خورشید در اویند و روح شیفته اوست؟ «مزدا»ی پاک فرمانروای هستی، پدید کننده خرد و آئین، درخور والاترین ستایش است ذاتی که «ارشام هستی» به مشیت او استوار، و تریگون فروز است. به ارادت مهیمن، کسی که خواستار ستائیدن است فراز آمد، ترا می ستایم ای پدر راستی و دادار بزرگ، مزدای خردپرور و رایومند. بخشنده پیکر هستی که تا فرگاه تابناکت دو گام بیش نیست. آنجا، گل های «توسانلو» پرورش می یابند. سر بهای من بادا ای مزدا، بهای من. آن گلهای نیلوفر، بمانند «چیستای» تو عطر آگین، فرح بخش، خوشبو و شیرین است. غم از دل می زداید. ایستاده بر روی آبها تابنده چون خورشید، و کامک، خواستار اوست.