جهت گیری طبقاتی اسلام

توضیحات تکمیلی

جهت گیری طبقاتی اسلامجهت گیری طبقاتی اسلام جلد ۱۰ از مجلد آثار مرحوم دکتر علی شریعتی است. شریعتی در این کتاب در سه دفتر و چند ضمیمه به تشریح مطالب خویش می پردازد. جبهه گیری حضرت امیر در اعراض از دنیا و مبارزه با دنیاگراﯾﯽ، و نیز مبارزه با تجمل، اشرافیت، پول پرستﯽ، ﮐنز و... ﮐه ابوذر آن همه بر آن تﮑیه مﯽ ﮐند، مربوط به زمان عثمان است، ﯾعنﯽ زمانﯽ ﮐه اصحاب تبدﯾل شده اند به ﯾﮏ طبقه جدﯾد- همان چیزی ﮐه ما امروز خیلﯽ خوب مﯽ فهمیم - طبقه جدﯾدی ﮐه از پولهای بارآورده و بادآورده ﮐه به نام جهاد و زﮐات و فﯽء و انفال و... زﯾر دست و پای دولت و دولتﯽ ها رﯾخته و از پست های گردن ﮐلفتﯽ ﮐه بر اصحاب عرضه شده، برخوردار شده است: ﮐسﯽ ﮐه در مدﯾنه خیمه ای داشته، اﮐنون حاﮐم ری، حاﮐم طوس، حاﮐم قاهره و فسطاط شده است، و معلوم است ﮐه در همان ﮐاخ ها و دم و دستگاه ها زندگﯽ مﯽ ﮐند و همان آشپزی ﮐه برای فﻼن ﮐنسیل رومﯽ در فسطاط غذا درست مﯽ ﮐرده، اﮐنون مثﻼً برای عمروعاص ﮐار مﯽ ﮐند؛ عمروعاصﯽ ﮐه در مدﯾنه، در زمان پیغمبر، آش جو مﯽ خورده، امروز در سفره ﮐنسیل رومﯽ غذا مﯽ خورد. در اﯾران هم همین طور، در سفره های ساسانﯽ غذا مﯽ خورند. چنین گراﯾشﯽ است ﮐه فرﯾادهای علﯽ را تنها گذاشته دعوت های حسین را نیز بﯽ پاسخ گذاشته، برای اﯾنﮑه مسلمانها روی »بخور« و »بزن« و بچاپ چهار اسبه مﯽ تاختند، آنهم تحت نام و توجیه دﯾنﯽ: »جهاد ﮐردﯾم، غنیمت به دست آوردﯾم و خداوند به ما برﮐت داد. » زهدی ﮐه حضرت امیر بر آن تﮑیه مﯽ ﮐند، ﯾﮏ زهد صوفیانه و راهبانه نیست، بلﮑه به همان معنای زهد امروزی است ﮐه روشنفﮑر مسﺌول آگاه انقﻼبﯽ در جامعه بر آن تﮑیه مﯽ ﮐند، ﯾعنﯽ نه به عنوان اﯾنﮑه مثﻼً از غذای خوب بدم مﯽ آﯾد و گناه دارد، بلﮑه به اﯾن خاطر ﮐه سبﮑبار و سبﮏ سیرتر و آزادتر و بﯽ وابستگﯽ تر باشم و بمانم، تا وجودم بیشتر در خدمت آرمانم باشد، و اگر چنین مسﺌولیتﯽ نداشته باشم، هرچه بیشتر بخورم، بهتر است! هر اﻻغﯽ مﯽ فهمد ﮐه لباس خز بهتر از لباس ﮐرباس است، اﯾن دﯾگر استدﻻل نمﯽ خواهد! ولﯽ حضرت امیر ﮐه روی رﯾاضت و قناعت و اعراض از دنیا، در راه مبارزه با ﮐنز تﮑیه مﯽ ﮐرده، ﯾﮏ پاﯾگاه طبقاتﯽ داشته است.اﯾن چیزی نیست ﮐه ما تازه از مارﮐسیست ها ﯾاد گرفته باشیم...